Nie czas na pożegnanie stanowi dopełnienie sagi bałkańskiej, która jest trylogią. Naprawdę żałuję, że są to tylko trzy części, gdyż Agnieszka Walczak-Chojecka pięknie pisze o miłości w trudnych, wojennych czasach.
Burzliwe losy Dragana i Jasminy na tle wydarzeń historycznych śledzimy już jakiś czas. Wszystko zaczęło się od książki Nie czas na miłość, następnie ukazała się Nie czas na zapomnienia, a za kilka dni premierę będzie mieć ostatnia, trzecia już część Nie czas na pożegnanie. Mimo tytułu to właśnie nastał czas pożegnania z bohaterami. Agnieszka Walczak-Chojecka po raz kolejny pokazuje, że potrafi świetnie wplatać wątki historyczne w fabułę. To właśnie na kartach jej sagi bałkańskiej możemy odkrywać bolesną przeszłość Serbów i Chorwatów.
Radość Katarzyny i Jasminy z odnalezienia Dragana nie trwa długo, gdyż chłopak znowu znika. Kobiety robią, co mogą by go odnaleźć, jednak mają twardą przeciwniczkę. Oljia, którą uważają za przyjaciółkę ma nie do końca czyste zamiary. Dragan, nieświadomy wielu rzeczy, zmagający się z zanikiem pamięci nie potrafi odnaleźć się w swoim nowym życiu. Z kolei Jasmina zdruzgotana zniknięciem ukochanego układa swoje życie od początku skrywając w sobie rozczarowanie i żal.
Wojna niesie ze sobą wiele ofiar. Giną niewinne osoby, a ci, którym udało się przeżyć do końca życia będą naznaczeni piętnem bolesnych wydarzeń, w jakich brali udział. Autorka po raz kolejny zabiera nas na Bałkany, które borykają się z wieloma problemami społeczno-gospodarczymi. Na tle tych wydarzeń historycznych rozgrywają się także prywatne dramaty wielu rodzin. Bardzo aktualne wydają się słowa Olgi Tokarczuk:
Są duże i małe wojny. Te duże zmieniają świat, te małe zmieniają człowieka.
Bohaterowie wykreowani przez autorkę zmienili się nie tylko pod wpływem wojennych wydarzeń, ale także pod wpływem wyborów jakich dokonali. Walczak-Chojecka pokazuje, że życie bywa nieprzewidywalne, a o prawdziwą miłość warto walczyć do samego końca. Jasmina mimo młodego wieku przeżyła wiele, szybko dojrzała i musiała troszczyć się nie tylko o siebie, ale też o swojego synka. Wybory jakich dokonywała nie raz okupione były wieloma wyrzeczeniami.
Nie czas na pożegnanie to idealne dopełnienie całej trylogii. Kolejny raz w bardzo plastyczny sposób autorka maluje przed nami bałkańskie obrazy. Miłość, nienawiść, ból, strach przeplatają się w tej opowieści tworząc wyważoną mieszankę. Trochę żałuję, że to już koniec losów Dragana i Jasminy. Co ciekawe mam wrażenie, że po tę część śmiało mogą sięgnąć mężczyźni, gdyż zdecydowanie więcej w niej wątków historycznych, niż w poprzednich. Poza tym autorka sprawnie nakreśla wcześniejsze wydarzenia. Niemniej polecam zapoznać się z całością, gdyż to naprawdę piękna opowieść o sile miłości na tle wydarzeń historycznych, które zmieniły losy wielu ludzi.
