Dałeś mi siłę to druga książka, która ukazała się w nowej serii Karoliny Wilczyńskiej Ja, kobieta. Muszę przyznać, że to opowieść, która mnie poruszyła i sprawiła, że na wiele spraw kolejny raz spojrzałam inaczej.
Ja, kobieta to nowa seria napisana przez Karolinę Wilczyńską. Nie będę ukrywać, faktu że nie czytałam pierwszej części. Zaczęłam właśnie od Dałeś mi siłę, jednak po lekturze tej książki na pewno sięgnę po pierwszy tom, Światło w jej oczach, której bohaterką jest Łucja.
Klara, młoda malarka postanawia sportretować kobiety i później stworzyć wystawę. Pierwszą z nich była wspomniana Łucja, z kolei drugą Joanna. Kobieta, która zaczepia ją w parku, i która później postanawia opowiedzieć jej swoją historię. A ta nie była łatwa. Podczas wspólnych spotkań Joanna opowiada o przebytych chorobach i walce, którą musiała stoczyć. O codziennych zmaganiach, trosce bliskich, próbie zrozumienia i zaakceptowania sytuacji w jakiej postawiło ją życie. Klara chłonie tę opowieść równocześnie malując portret kobiety. Im bardziej ją poznaje, tym bardziej dociera do niej, jak mało wie o życiu i na jakiej uprzywilejowanej pozycji się znajduje dzięki rodzicom. Joanna swoją opowieścią sprawia, że młoda malarka kolejny raz postanawia zmienić swoje życie i tym razem zrezygnować z pieniędzy jakie ma dzięki rodzicom. Z kolei Joanna z dużym spokojem, już bardziej pogodzona z tym, co przyniosło jej życie snuje swoją opowieść o codziennej walce z chorobą pokazując ile siły i determinacji potrzebuje chory, ale też jak mu pomóc i wspierać w trudnych chwilach.
Dałeś mi siłę to przejmująca opowieść o życiu, chorobie, która może nas spotkać i o tym, jak sobie z nią radzić. Dotyka czytelnika tym bardziej, że jest to historia, która wydarzyła się naprawdę. To jedna z tych opowieści, które dzieją się lub mogą dziać każdego dnia, i która może spotkać każdego z nas. Dlatego tak ważna jest profilaktyka, rutynowe badanie i dbanie o siebie każdego dnia, o czym wspomina główna bohaterka. Bardzo lubię książki Karoliny Wlilczyńskiej za jej życiowość, mądrość oraz pewnego rodzaju spokój, jaki płynie z jej opowieści, mimo podejmowania trudnych tematów.
Głowna bohaterka jest doświadczona przez życie, jednak nie brakuje jej siły i optymizmu. Pogodziła się z tym co przyniósł jej los, chociaż nie ukrywa, że ma o to żal. To kobieta jakich wiele, która kocha, jest kochana, ma swoje wady i zalety, która każdego dnia zmaga się z codziennością. To kobieta, której los nie oszczędził, a mimo wszystko stać ją na uśmiech i zrozumienie. Jeśli dobrze się rozejrzymy to jest to kobieta, jakie są wśród nas. Warto pamiętać, by nie zostawiać ich samych w chorobie. I ten temat także porusza autorka, a mianowicie jak zachować się w obliczu choroby kogoś bliskiego, kiedy się wycofać a kiedy trwać, chociażby w milczeniu. To piękne świadectwo odwagi i siły. Historia, która mnie wzruszyła i poruszyła, i którą Wam polecam!
