Wędrowne ptaki to piękna historia o kobiecej przyjaźni, o pokonywaniu przeciwności życiowych i o tym, że los czasami potrafi płatać figle
Malwina, Liliana, Wioletta i Róża. Cztery, na pozór różne, kobiety, które poznały się na Kwiatowej. Każda z nich boryka się z innymi problemami, każda żyje w innym świecie. I chociaż początki ich przyjaźni nie są kolorowe z czasem zaczynają dostrzegać znaczenie więzi jakie je połączyła. Malwina przeprowadza się na Kwiatową, czuje się samotna, jednak stara się o tym nie myśleć. W momencie śmierci ojca, depresji matki i rozstania się z przyjacielem, z którym, jak oboje utrzymywali, nic ich nie łączy dziewczyna zaczyna nie radzić sobie w życiu. Przypadkowe spotkanie z pozostałymi kobietami staje się początkiem pięknej aczkolwiek trudnej przyjaźni.
Karolina Wilczyńska w swojej najnowszej książce, która jest początkiem nowej serii Rok na Kwiatowej zdecydowała się na pokazanie wydarzeń z czterech perspektyw. I tak kolejno oddaje głos każdej ze swoich bohaterek, które ze względu na swój status społeczny, zawód czy różną wrażliwość skupiają się na innych kwestiach, istotnych dla nich. Tym samym czytelnik może zobaczyć wydarzenia z kilku różnych perspektyw oraz sam wyrobić sobie zdanie na temat zachowań i decyzji podejmowanych przez bohaterki. Podoba mi się ten zabieg narracyjny, głównie dlatego iż pokazuje, jak różne spojrzenie możemy mieć na pewne wydarzenia. Pokazuje też, że każda jednostka ma swoje priorytety i zasady, które wyznaje i niekoniecznie muszą one być tożsame z zasadami nawet najbliższych nam osób. Poza tym widoczne różnice w postrzeganiu wielu spraw paradoksalnie uświadamiają kobietom, co je łączy.
Malwina, Liliana, Wioletta i Róża to tak naprawdę ja i ty. Kobiety, z którymi wiele z nas może się utożsamić, z podobnymi problemami i borykające się z różnymi wyzwaniami. Wędrowne ptaki Karoliny Wilczyńskiej to słodko-gorzka opowieść o sile kobiecej przyjaźni, o poszukiwaniu miłości, zrozumienia, o walce z samotnością. O życiu. To także opowieść o roli przyjaciół. Tych prawdziwych, którzy potrafią nami potrząsnąć, gdy wymaga tego sytuacja, i którzy wolą milczeć niż uparcie powtarzać, że wszystko będzie dobrze nie znając przyszłości. Autorka bardzo subtelnie opisuje emocje pokazując, że jest dobrą obserwatorką. Wędrowne ptaki to historia skierowana do kobiet i pisana z myślą właśnie o nich. Polubiłam bohaterki i z przyjemnością spotkam się z nimi na Kwiatowej w kolejnym tomie, który ukaże się niebawem
