Jeżeli zaczynasz książkę i na drugi dzień ją kończysz to świadczyć może tylko o jednym, to jest naprawdę dobra książka.
Jak doskonale wiecie czytam sporo powieści obyczajowych. Po prostu lubię ten gatunek i czasami potrzebuję przeczytać książkę przeznaczoną dla kobiet. O miłości, nadziei, rozterkach. Dosyć wysoko stawiam poprzeczkę powieściom obyczajowym, gdyż bardzo nie lubię płytkości w ukazywaniu uczuć i skupianiu się wyłącznie na jednym wątku.
Krystyna Mirek, mimo że nie ustrzegła się pewnego schematu, swoją książkę napisała niezwykle lekko i sprawiło, że przeczytałam ją z zapartym tchem. Wiktor jest właścicielem jedne z krakowskich restauracji, po śmierci żony próbuje na nowo poukładać sobie życie u boku pięknej Natalii. W dodatku nie radzi sobie z wychowaniem dorastającego syna. Iga wraca z Anglii i pod wpływem zasłyszanej rozmowy postanawia udać się na rozmowę kwalifikacyjną w restauracji Wiktora, która poszukuje kelnerki. Dostrzegacie schemat? Na szczęście Krystyna Mirek zadbała o to, by nie wszystko było oczywiste a losy Wiktora i Igi przeplatają się z wieloma innymi wątkami, dzięki czemu historia nie popada w banał.
Większy kawałek nieba to opowieść przede wszystkim o miłości i różnych jej odcieniach. Miłości rodzicielskiej nie raz trudnej i bolesnej, miłości dziecięcej, która nie mija mimo wieku i miłości kobiety do mężczyzny czasem nieoczywistej, podszytej strachem, ale też wzajemną fascynacją. Autorka skupiła się też na pokazaniu dwóch skrajnych, a równocześnie bardzo podobnych relacji ojciec-dziecko. Z jednej strony mamy Wiktora, wiecznie zapracowanego i jego syna Oliwiera, który czuje się osamotniony, z drugiej Igę i jej ojca alkoholika. Ciekawe studium przypadku, które pozwala na zweryfikowanie naszych relacji z rodzicami.
Większy kawałek nieba to opowieść, w której ważni są ludzie ze swoimi problemami, nie raz tak bardzo znanymi z własnego doświadczenia lub bliskich nam osób. Samotne macierzyństwo, problemy z utrzymaniem rodziny, alkoholizm, emigracja w celach zarobkowych. Autorka pokazuje życie takie jakie jest, nie koloruje i nie osładza problemów. Jej bohaterowie są wyraziści i potrafią walczyć o swoje. Szczególnie polubiłam panią Marysię, która była opiekunką Oliwiera.
Jeśli szukacie mądrej i lekkiej lektury, jednak pozwalającej na chwilę refleksji to Większy kawałek nieba z pewnością przypadnie Wam do gustu. 17 sierpnia premierę będzie mieć kontynuacja opowieści o losach Wiktora i Igi zatytułowana Wszystkie kolory nieba, którą miałam okazję już przeczytać, i o której niebawem będziecie mogli przeczytać.
