Z tyłu na okładce Paryskiej żony czytamy, że jest to napisana z rozmachem powieść o burzliwym związku, ambicji i zdradzie. Czy mogę się z tym zgodzić?
Paryska żona opowiada o powolnie rodzącym się uczuciu pomiędzy Ernestem Hemingwayem i Hadley Richardson. Autorka w swojej opowieści nie skupia się na wielkim autorze a całą uwagę kieruje na Hadley. Na jej wielkiej miłości, poświęceniu i oddaniu. Sam Hemingway uchodzi tutaj na samolubnego i nieco zadufanego w sobie ciągle szukającego natchnienia artystę pisarza.
Choć Hadley Richardson, Ernest Hemingway i inni pojawiają się w tej książce jako postaci powieściowe, to jednak faktycznie istnieli i musiałam z jak największą dokładnością, zgodnie z istniejącymi dokumentami, oddać szczegóły ich biografii. Prawdziwa historia małżeństwa Hemingwayów, bardzo dramatyczna i wzruszająca, została przepięknie przedstawiona przez samego Ernesta Hemingwaya w Ruchomym święcie, a ja postanowiłam sięgnąć głębiej, do emocji bohaterów, i dać nowe spojrzenie na wydarzenia historyczne, pozostając jednocześnie wierna faktom
I właśnie emocje, które znajdziemy na kartach tej powieści są jej głównym atutem. Namiętność, miłość, zdrada, rozczarowanie, żal, ale też silne przyjaźnie i nadzieja. Drugi dużym plusem jest fascynujący klimat Paryża.
Rozsmakowałam się w tej historii i zazdrościłam Hadley tego uczucia. Bezwarunkowego, kompletnego, szczerego. To obraz pięknej aczkolwiek trudnej miłości. I chociaż dla Ernesta pierwszą i największą miłością była praca to nie da się ukryć, że darzył Hadley wyjątkowym uczuciem, którym nie obdarował żadnej z następnych kobiet.
Paryska żona to faktycznie napisana z rozmachem piękna, ale też smutna historia o poszukiwaniu uczucia, o spełnianiu się, o wielkiej i gotowej do poświęceń miłości, ale też o ostatecznym rozpadzie tego, co miało trwać wiecznie. Pokazanie historii z perspektywy samej Hadley dodatkowo wpływa na jej ładunek emocjonalny. Autorka stworzyła na podstawie dostępnych źródeł obraz kobiety silnej i kruchej jednocześnie, łamiącej schematy, jednak pozostającej w cieniu swojego męża. To jedna z ciekawych postaci. Z drugiej strony obserwujemy postawę samego Hemingwaya podczas całego procesu twórczego. Łatwo zauważyć jego wysokie mniemanie o sobie, trudności z akceptowaniem krytyki czy poczucie wyższości w środowisku pisarskim. Paryska żona to uroczy Paryż, książki, pisanie i szalona miłość. Czego chcieć więcej? Jestem absolutnie zauroczona tą historią i niezmiernie się cieszę, że niebawem sięgnę po kolejną książkę autorki, Okrążyć słońce.
