Książki Richarda Paula Evansa biorę w ciemno. Uwielbiam jego twórczość, która jest niezwykle urzekająca i szczera w swej prostocie. Miejsce dla dwojga to czwarta już część Dzienników pisanych w drodze. Piękna, jednak nieco smutna.
Alana poznaliśmy jakiś czas temu. Mężczyzna wyruszył w pieszą wędrówkę po to, by pogodzić się ze śmiercią swojej żony. Wędrówka ta okazała się trudna i nie raz stanowiła zagrożenie dla Alana. Nie zrażał się jednak i przemierzał kolejne stany przełamując swoje ograniczenia, walcząc z bólem, a przede wszystkim mierząc się z własnymi uczuciami samotności, żalu i tęsknoty. Miejsce dla dwojga to czwarta część z serii Dzienników pisanych w drodze. Alan trafia do szpitala z podejrzeniem guza mózgu. W jego życiu są dwie kobiety, które darzą go uczuciem, jednak on w swojej żałobie i żalu tego nie dostrzega. Z czasem przekonuje się, że może ponownie komuś zaufać i kogoś pokochać. Powrót na trasę przyniósł kolejne spotkania z wieloma ludźmi. Alan ponownie doświadczył bezinteresownej pomocy oraz utwierdził w przekonaniu, że na świcie jest wiele osób, które mimo tego iż go nie znają dobrze mu życzą. To właśnie na trasie uświadomił sobie, co w jego życiu jest ważne, kogo potrzebuje i z kim chce być. Niestety los nieco pokrzyżował jego plany i musi zdążyć wrócić, by powiedzieć swojemu ojcu o wszystkim o czym do tej pory chciał mu powiedzieć, jednak odkładał to na potem.
Tkwi niezwykła subtelność i delikatność w historiach opowiadanych przez Evansa. Nie sili się on na wyszukana i zawiłe opowieści. Siła jego książek tkwi w prostocie. Ponadto pięknie ubiera myśli oplatając je w obrazowe metafory. Dzienniki pisane w drodze to historia człowieka doświadczonego trudnym przeżyciem, jest to jednak historia, która pomaga zastanowić się nad własnym życiem i na tym, co powinno być w nim najważniejsze. W Miejscu dla dwojga autor pokazuje, że nie powinniśmy odkładać rozmów na później, że czasami możemy nie mieć już okazji, by powiedzieć naszym bliskim, jak bardzo ich kochamy i ile dla nas znaczą. Życie często weryfikuje nasze plany i czasem musimy być przygotowani na smutne zakończenia. Czy Alan zdąży porozmawiać z ojcem? Czy to co do tej pory niewypowiedziany, w końcu padnie z jego ust? O tym przekonamy się w kolejnej części dzienników pisanych w drodze, gdyż sam autor zapewnił nas, że nastąpi ciąg dalszy tej historii.
Jeżeli szukacie niespiesznej i życiowej opowieści o tym co istotne oraz macie ochotę razem z Alanem wyruszyć w niezwykłą podróż w głąb siebie sięgnijcie po jego dzienniki.
