Ależ to była smakowita lektura. Dosłownie i w przenośni. Historia totalnie w moich klimatach, taka jakie lubię najbardziej. Z jednej strony niosąca nadzieję, a z drugiej gęsta od emocji, smutna i przytłaczająca. Spędziłam z nią kilka wieczorów, ale zapewne zapamiętam ją na długo.
Jakiś czas temu czytałam Mistrzynię Manueli Gretkowskiej, która opowiadała o losach Lucyny Ćwierczakiewiczowej, bez której, jak się okazuje, polska kuchnia nie byłaby taka, jaka jest dzisiaj. Od czasu, gdy pisałam o tej książce jedno się nie zmieniło. Nadal nie polubiłam się z gotowaniem. Tym bardziej podziwiam bohaterki Sekretu panny Elizy za pasję i oddanie tej czynności. Wracając jednak do początku tej historii.
Eliza Acton jest początkującą poetką. W momencie, gdy jeden z czołowych wydawców, na którego liczyła odmawia wydanie jej wierszy kobieta jest załamana. Dostaje za to od niego dosyć nietypową propozycję, którą z początku bagatelizuje. A mianowicie propozycja dotyczy napisania… książki kucharskiej. I chociaż Eliza nigdy nie lubiła gotować to bankructwo jej ojca zmusza niejako dziewczynę do zmiany decyzji. Zaczyna powoli eksperymentować w kuchni i okazuje się, że odkrywa w sobie pasję. W dodatku trafia do niej na służbę młoda Anna Kirby, która chce zostać kucharką. Między kobietami rodzi się przyjaźń, która napędzana jest wspólnym celem. Mimo że dzieli je wszystko to jedno mają wspólne, każda z nich skrywa swoje sekrety.
Sekret panny Elizy to powieść inspirowana prawdziwą historią Elizy Acton, autorki pierwszej książki kulinarnej, której odbiorcami były niższe warstwy społeczne. Książka stała się międzynarodowym bestsellerem, a Eliza Acton jedną z najważniejszych pisarek kulinarnych wszech czasów. Sekret panny Elizy to pełna smaków i aromatów opowieść, w której jednak nie brak szarości dnia codziennego. Autorka pokazuje ambicję, dążenie do celu, różne perspektywy i spojrzenie na problemy w zależności od przynależności do danej klasy społecznej. To opowieść o biedzie, odrzuceniu, samotności, ale też sile i uporze. Eliza to kobieta, której nie straszne są utarte konwenanse i nie boi wychodzić poza utarte schematy, mimo tego, że spotyka się to z krytyką i niezrozumieniem. To obraz kobiety, którą nie da się sterować. Wspominając tytuł to właśnie niektóre sekrety determinują wybory kobiet, a sama ich historia pokazuje, że każdy z nas skrywa tajemnice. Mniejsze lub większe.
Sekret panny Elizy to wielowymiarowa powieść, która zabierze Was w rzeczywistość XIX wieku, przyniesie wiele emocji i… sprawi, że pocieknie wam ślinka. Przygotujcie się na literacką ucztę, w przenośni i dosłownie. Co ciekawe oryginalna książka kucharska autorstwa Elizy miała ponad 500 stron, więc zapewne każdy był w stanie znaleźć w niej jakieś przepisy dla siebie. Gorąco polecam Sekret panny Elizy!
