Jeśli czasem zastanawiacie się, czy ptaki to dobry pomysł na punkt wyjścia do opowieści to Jacek Karczewski udowodnił, że tak.
Wydawać by się mogło, że ptaki same w sobie nie są dobrym bodźcem do snucia opowieści. Okazuje się, że Jacek Karczewski potrafił wykorzystać historie ptaków, by w zajmujący sposób opowiedzieć o ich życiu, ale nie tylko. Bo Jej wysokość gęś. Opowieść o ptakach to nie tyle sama historia ptactwa, ale opowieść o naturze, człowieku, który z nimi współegzystuje i próba zrozumienia ich świata.
To bardzo urocza i zajmująca opowieść o ptactwie. To nie jest kolejny podręcznikowy opis. Sposób w jaki autor opowiada o swoich skrzydlatych bohaterach pokazuje, że jest ich miłośnikiem i wielkim fanem. Z dzieciństwa pamiętam niedzielne przedpołudnia, kiedy siedzieliśmy z tata i oglądaliśmy programy o zwierzętach, które czytała Pani Krystyna Czubówna. I sięgając po jej wysokość gęś już od pierwszych stron miałam wrażenie, jakby autor siedział gdzieś obok i snuł swoją opowieść.
W książce Karczewskiego poznajemy wiele gatunków ptaków, ich naturę, zwyczaje i sposób życia.
Gęś, która chce być częścią swojej społeczności, musi pamiętać, kto z kim jest, jaki jest status poszczególnych członków stada i jeszcze nadążać za zmianami. W społecznym matrixie najważniejsza jest komunikacja. Sygnały dźwiękowe są tak samo ważne jak mowa ciała i kontekst. Wszystkie gatunki gęsi mają bardzo bogaty repertuar głosowy. Najbardziej rozpoznawalne są ich wołania z ciągnących wysoko nad naszymi głowami kluczy.
Jej wysokość gęś to pięknie wydana i mądra książka, nie tylko dla fanów ptaków. Autor pokazuje, że natura potrafi autentycznie fascynować. Człowiek wbrew pozorom jest bardzo podobny do zwierząt i wyszukiwanie tych podobieństw to nie lada gratka nie tylko dla pasjonatów.
