Będąc w połowie tej historii kupiłam poprzednią książkę autorki, a to chyba powinno wystarczyć za recenzję. Świetna mroczna, gęsta i szalenie wciągająca.
Przeczytałam tę powieść w dwa dni! Właściwie ja jej nie przeczytałam a pochłonęłam. Do tego stopnia autorce udało się mnie wciągnąć w wykreowany świat, że nie potrafiłam zasnąć. Ciągle historia bohaterek siedziała mi w głowie. Zapewne jeszcze długo nie będę umiała o nich zapomnieć. Co więcej, jak wspomniałam wyżej kupiłam już wcześniejszą powieść autorki, Kobiety z Vardo. Liczę, że to będzie równie dobra historia!
Rok 1518. W Strasburgu pewna kobieta z dnia na dzień zaczyna tańczyć i wirować. Po czasie dołączają do niej setki innych kobiet. Mężczyźni próbują temu zapobiec, jednak z marnym skutkiem. Opętanie czy manifest kobiet? Mania religijna, czy zabawa? Lisbet jest w ciąży, martwi się, czy tym razem uda jej się urodzić, czy skończy się stratą jak poprzednio. Mieszka z mężem i teściową. Zajmuje się pszczołami. Po siedmiu latach do domu wraca jej szwagierka, która odbywała pokutę w górach. Nikt nie chce jednak powiedzieć Lisbet za co. Ida, jej przyjaciółka także skrywa swoją tajemnice. Lisbet zostaje uwikłana w wydarzenia, które są niebezpieczne i będzie musiała opowiedzieć się po jednej ze stron. Jakich wyborów dokona? Czy ciężkie grzechy można odkupić i czy zakazana miłość może być czymś złym?
Drzewo tańca to hipnotyzująca opowieść o kobietach i ich sile. Ale też o słabościach. O dominacji mężczyzn, kobietach spychanych na margines, którym nie pozwala się decydować o sobie i o rodzinnych sekretach skrywanych przez lata. Pełna bólu i cierpienia opowieść, która zapada w pamięć. O stracie, żałobie i próbach radzenia sobie z nią. I o miłości, która traktowana jest jak grzech ciężki, gdyż wymyka się utartym schematom. Przejmująca i smutna, ale bardzo sugestywna. Czytajcie i zachwycajcie się tak jak ja!
