Jakiś czas temu pisałam Wam o książce Licho nie śpi autorstwa Emilii Szelest i dzisiaj przyszedł czas, aby opowiedzieć o kontynuacji. Diabli taniec, bo o tej książce mowa to historia, który kolejny raz przenosi nas w tajemnicze i niebezpieczne Bieszczady.
Relacja Damiana i Magdy już w pierwszej części nie należała do łatwych. Teoretycznie mieli się ku sobie, a praktycznie Magda ma narzeczonego, a Damian ciągle przed czymś ucieka. W Diablim tańcu sytuacja nieco ulega zmianie, jednak bohaterowie mają swoje plany, a życie swoje i ta relacja nadal tkwi w miejscu, czasem staje się dynamiczna, a czasami nieco pokraczna. Tym razem Magda kolejny raz prosi o pomoc Damiana w rozwiązaniu sprawy. Kiedy podczas trwającego festiwalu w Bieszczadach zostają znalezione ciała młodych osób. Niektóre szczegóły kierują podejrzenia na to, iż padli oni ofiarą mordu rytualnego, część osób podejrzewa zbiorowe samobójstwo. Magda pod naciskiem szefa nie chce szybko zamknąć śledztwa, a usilnie chce ukarać sprawców i dąży do tego, by sprawiedliwości stało się zadość. Po poprzednim śledztwie postanawia też, że już nigdy nie będzie słaba i bezsilna tym samym rozpoczyna treningi pod okiem Damiana, które ich do siebie zbliżają, jednak mężczyzna zdaje sobie sprawę, że kobieta nigdy nie będzie jego.
Dobrze znowu było wrócić w Bieszczady, które na kartkach opowieści Emilii Szelest są owiane tajemnicą, mrokiem i niebezpieczeństwem. W których ludzie żyją mitami, opowieściami i wierzą w istnienie sił, które determinują i wpływają na ludzkie losy. Kolejny raz autorka postawiła swoich czytelników w sytuacji, gdy muszą poczekać na kolejny tom. Takich zakończeń się nie robi!
Wracając jednak do tej historii, to Diabli taniec ma zdecydowanie mniej z erotyka, a dużo więcej z kryminału. Niemniej Emilia Szelest zostawia sobie sporo miejsca na pokazanie części obyczajowej tej historii, wokół której toczy się wątek kryminalny. Diabli taniec opowiada o niełatwych wyborach, stereotypach, które bywają krzywdzące, nieufności wobec ludzi wyznających inne wartości i wierzących w swoje przekonania oraz o dziwnej przyjaźni i miłości. Bohaterowie ciągle przed czymś uciekają, nie potrafią skutecznie rozliczyć się ze swoją przeszłością, która co jakiś czas się o nich upomina. Bieszczady kolejny raz okazały się dzikie i niebezpieczne. Cóż, pozostaje nam poczekać na kolejny tom i kto wie, może w końcu wszystko się wyjaśni. Tymczasem jeśli nie znacie Bieszczadzkich demonów to polecam!
