Muszę przyznać, że nie sądziłam, iż powieść autorstwa Georga Orwella aż tak mi się spodoba!
Do tej pory jedynymi książkami Georga Orwella jakie czytałam był Folwark zwierzęcy oraz Rok 1984. Nie miałam okazji sięgnąć po inne tytuły, mimo że kilka z nich mam na swoim regale. Po lekturze Córki proboszcza koniecznie muszę to zmienić! Świetnie mi się czytało tę opowieść, która niesie ze sobą dość uniwersalne przesłanie. Dzisiaj w ramach współpracy reklamowej z Wydawnictwem Bellona mam okazję nieco opowiedzieć Wam właśnie o Córce proboszcza. Warto zwrócić uwagę na okładkę książki. Przyciąga oko! W sieci możecie też sprawdzić jedną z innych okładek tej książki i ona zdecydowanie nie zachęca do przeczytania tej opowieści.
Dorotha Hare jest córką pastora i wiedzie u jego boku nudne i przewidywalne życie. Wszystko zmienia się. gdy po ataku amnezji nagle znajduje się w Londynie w dodatku pozbawiona jakichkolwiek pieniędzy. Od teraz musi radzić sobie sama, gdyż powrót do domu jest niemożliwy w związku ze skandalem, w który wszyscy wierzą, a którego kobieta miała być główną bohaterką. I tak zaczyna się jej tułaczka, która ostatecznie doprowadzi ją do smutnych i poruszających wniosków związanych ze swoim życiem.
Córka proboszcza to najbardziej eksperymentalna, jeśli chodzi o formę, powieść Orwella. Tak możemy przeczytać na okładce. I faktycznie autor bawi się tutaj formą, ale te smaczki zostawię Wam, abyście sami je odkryli. To poruszająca opowieść o tym, że prędzej czy później zawsze wracamy na obrane ścieżki. Czasem tylko patrzymy na nie z zupełnie innej perspektywy. To historia o wierze, a raczej jej braku i próbach pogodzenia się z niewiarą i życia na nowo z tym odkryciem. To barwna, realistyczna, ale też miejscami smutna historia, która wciągnęła mnie od pierwszych stron. Polecam!
