Czasami na książki trafiam przypadkiem. Jakoś przeglądając zapowiedzi przegapiłam ten tytuł, a okazuje się, że jest to świetna powieść, która na pewno trafi na listę najlepszych książek przeczytanych w tym roku, o ile tylko uda mi się taką stworzyć.
Inspiracją dla autorki do stworzenia tej opowieści była historia Kobiecych Sił Powietrznych, organizacji która podczas II wojny światowej zajmowała się dostarczaniem różnego rodzaju samolotów w różne rejony świata. Jak sama nazwa wskazuje zajmowały się tym właśnie kobiety, co często spotykało się z niechęcią i uprzedzeniem wśród mężczyzn, zwłaszcza jeśli one wykazywały się lepszymi umiejętnościami i większym doświadczeniem.
Jedną z tych kobiet była Audrey Coltrane, nazywana ptaszyną przez swojego ojca, kobieta, która już będąc małą dziewczynką zawsze pragnęła latać. Audrey mimo sprzeciwów matki postanowiła polecieć na szkolenie pilotów wojskowych na Hawajach, tam wraz z przyjaciółkami jest świadkiem strasznych wydarzeń jakie miały miejsce w związku z atakiem na Pearl Harbour. I to właśnie te wydarzenia sprawiają, że postanawia wstąpić do Kobiecych Sił Powietrznych, aby móc wspomóc swój kraj w czasie wojny. Na miejscu poznaje kilka innych dziewczyn i szybko się z nimi zaprzyjaźnia. Wcześniej jednak, przed atakiem poznaje wyjątkowego mężczyznę, który dzieli jej poglądy na temat zakładanie rodzina, a raczej braku takiej potrzeby. Oboje zapewniają siebie o swojej przyjaźni, jednak jak się okazuje z czasem ich przyjaźń słabnie, a wydarzenia nie pomagają w odnowieniu tej relacji.
Dziewczyny w przestworzach to opowieść o sile i ambicji kobiet, które często bywają niedoceniane przez płeć przeciwną. To historia pięknej przyjaźni, straty, bólu oraz miłości, która odwiedza nas nieproszona i potrafi zmienić cały system wartości. To jedna z tych opowieści, które na długo pozostają w czytelniku. Autorka w umiejętny sposób połączyła historię z powieścią obyczajową, w której nie brakuje silnych uczuć i walki o nie. To warta uwagi powieść pokazująca siłę kobiet i ich solidarność.
