To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Joanny Kruszewskiej i na pewno sięgnę po inne książki autorki. Muszę przyznać, że spodziewałam się lekkiej, nieco sielskiej opowieści, a dostałam coś zupełnie innego.
Niech Was nie zwiedzie urocza okładka. Joanna Kruszewska w swojej najnowszej książce nie bierze jeńców. Potrafi walnąć czytelnika prosto w twarz brutalnością i szczerością opisywanych wydarzeń. Portretuje życie ludzi, którzy w dosyć uniwersalny sposób pokazują bolączki wielu naszych rodzin. To smutna, miejscami przygnębiająca opowieść o tym, że czasami życie ma dla nas zupełnie inne plany niż nam się wydaje. Lubię powieści z gęstą i nieco niepokojącą atmosferą. Lubię czytać o ludziach, którym daleko do ideału, i którzy każdego dnia mierzą się ze sobą, ze swoimi demonami i z przyszłością, na którą tak naprawdę nie mają wpływu.
Od czasu, gdy Natalia i Ignacy zostali przesiedleni mężczyzna stracił chęć życia. Podupadł na zdrowiu, nie chce opuszczać łóżka i gaśnie dzień po dniu. O ile jego żona chce wszystko poukładać na nowo, to jednak ciężko jej dotrzeć do własnego męża. Sytuację postanawia zmienić jedna z ich córek. Barbara od lat nie rozmawia ze swoją siostrą bliźniaczką. W przeszłości tak się poróżniły, że teraz kobieta nie chce do tego wracać. Widząc jednak, jak zachowuje się ojciec zabiera go do siebie. Jednak czy w domu, w którym mieszka córka z zięciem i trojgiem dzieci starszy człowiek odnajdzie spokój? W dodatku, że wszystkim stawiana za wzór jedna z córek Basi, informuje o nieplanowanej ciąży, a wraz z całą rodziną ma jeszcze zamieszkać jej przyszły mąż? Czy to w ogóle może się udać?
Pomimo wszystko to historia o życiu i jego wszystkich barwach. Głównie tych szarych i niekoniecznie przez nasz oczekiwanych. O błędach młodości, które raz na zawsze zmieniają i determinują naszą przyszłość. O błędach przeszłości, które niewyjaśnione jątrzą się jak boląca rana. Autorka pokazuje, że każda rodzina ma w szafie swojego trupa, skrywane tajemnice, latami niewyjaśnione spory i chowane urazy. To obraz rodziny, w której każdy na swój sposób stara sobie ułożyć życie, jednak często woli układać życie kogoś obok. To jedna z tych opowieści, która pokazuje też, że każdy koniec może nieoczekiwanie stać się początkiem czegoś innego, czasami zupełnie innego niż pierwotnie zakładaliśmy. O miłości, samotności, straconych szansach i nowych nadziejach. Poruszająca opowieść o życiu i wyborach, jakie przychodzi nam podejmować każdego dnia pomimo wszystko.
