Jeśli kiedyś powstanie ranking osób, które przez swoje gapiostwo zaczynają czytać serię książek od drugiego tomu a potem nadrabiają zaległości to niewątpliwie byłabym w czołówce. Tak też było w przypadku najnowszej książki Joanny Tekieli.
Przyznałam się na wstępie, że przeczytałam Cudowną wiosnę w Olszowym Jarze, a dopiero potem sprawdziłam, że to tak naprawdę druga część serii. Wcześniej ukazała się pierwsza część, a mianowicie Zaczarowana zima w Olszowym Jarze. Tym samym koniecznie muszę nadrobić zaległości i w pełni poznać historię bohaterów, gdyż zdołałam się już do nich przywiązać. Co ciekawe autorka nakreśla główne wątki, więc nie czułam się zagubiona podczas lektury, niemniej polecam czytać po kolei, gdyż to takie kojące, ciepłe i pełne uroku historie.
Weronika postanawia w końcu zacząć żyć na własny rachunek i przenieść się z miasta na wieś. W tym celu trwa remont starej stajni i stodoły tak, aby przekształcić je w dom. Zaczyna też działania w swojej firmie i jako architektka liczy, że wszystko pójdzie łatwo. Okazuje się, że wiele osób nie jest jej przychylnych i robi wszystko, aby kobieta się poddała. Powoli też rodzi się do życia jej uczucie do Darka, jednak wszystkie problemy z jakimi musi się zmierzyć może rzutować na tę relację. Olszowy Jar wraz z nadchodzącą wiosną budzi się z zimowego zaspania i powoli zaczyna robić się zielony. Wszyscy wyczekują już Wielkanocy.
Cudowna wiosna w Olszowym Jarze to bardzo spokojna, kojąca i sielska opowieść. Taki plasterek po ciężkim dniu. O nadziei, miłości, planach, które często weryfikuje życie, o marzeniach, które warto realizować i o tym, że w życiu najważniejszy jest spokój. Dajcie się zaprosić do Olszowego Jaru i poznajcie jego mieszkańców. Jeśli szukacie spokojnej, ujmującej i lekkiej powieści to zdecydowanie sięgnijcie po tę serię od Joanny Tekieli. Lektura idealna na powoli zbliżającą się wiosnę!
