Wygląda na to, że rok 2023 jest rokiem, w których odkrywam co krok nowe autorki. Dama do towarzystwa to była moja pierwsza książka autorstwa Katarzyny Drogi, ale na pewno jeszcze sięgnę po jej wcześniejsze książki.
Nie ukrywam, że akurat książki Katarzyny Drogi mam na oku od jakiegoś czasu. Wydaje mi się, że są to powieści idealnie do mnie dopasowane. Niemniej swoją przygodę z jej twórczością rozpoczęłam od Damy do towarzystwa, pierwszego tomu serii Sagi drozdowskiej. Bardzo się cieszę, że to nie jest zamknięta historia i że będę miała możliwość kolejny raz wrócić do bohaterów. Już nie mogę się doczekać!
Na wstępie warto zaznaczyć, iż Dama do towarzystwa to opowieść, która została inspirowana prawdziwą historią rodziny Lutosławskich. Stąd na jej kartach przewijają się faktycznie żyjące postaci.
Paulina Lutosławska szukała damy do towarzystwa. Tę posadę zdecydowała się objąć Konstancja Korczycowa, która po śmierci męża nie miała perspektywy kolejnego wyjścia za mąż. Tak trafiła do dworu w Drozdowie, którym zarządzała Paulina. Kobieta mając sześciu synów, dbająca o majątek i starająca się trzymać go w ryzach. Przez jej dworek przewija się wiele silnych kobiet. Sofityna, hiszpańska wybranka serca jednego z synów, Maria, która chce zostać pionierką medycyny, Izabela międzywojenna pisarka. Konstancja próbuje dopasować się do rodziny Lutosławskich, a jej serce szybciej bije, kiedy w pobliżu pojawia się jeden z synów, Marian. Oboje wiedzą, że ich uczucie nie może się ziścić, ale czy będę umieli z niego zrezygnować? W dodatku wszyscy cieszą się zbliżającym nowym stuleciem, i nie wiedzę jeszcze, że za parę lat przyjdzie im żyć w wojennej rzeczywistości.
Dama do towarzystwa to pasjonująca i wielowątkowa opowieść o gwałtownych uczuciach, złych wyborach, utartych konwenansach i życiu wedle przyjętych reguł i tradycji. To historia pełna zabawy, balów, ale też szarej rzeczywistości z jaką przyjdzie się mierzyć bohaterom. Niewątpliwie Katarzyna Droga potrafi snuć swoją opowieść tworząc w niej wyjątkowy i niepowtarzalny klimat. To jedna z tych opowieści, od których trudno się oderwać i do których wraca się myślami. Niecierpliwie czekam już na drugi tom!
