Bursa to już czwarty tom z komisarz Olgą Balicką. I chyba nie napiszę nic więcej ponad to co pisałam w poprzednich tekstach. Świetna, trzymająca poziom seria!
Cieszę się z mojej internetowej działalności, bo dzięki temu odkrywam twórczość osób, o których pewnie bym nie wiedziała. Aczkolwiek w przypadku Katarzyny Wolwowicz może by tak nie było, gdyż jej seria kryminalna z komisarz Olgą Balicką zbiera dobre recenzje, więc możliwe, żebym po nią sięgnęła. Niemniej teraz we współpracy reklamowej z Wydawnictwem Zwierciadło miałam okazję przeczytać czwarty już tom i ponownie się nie zawiodłam!
Trzeci tom kończył się w momencie znalezienia trzech szkieletów. Teraz na terenie szkolonej bursy odnalezione zostaje ciało młodej dziewczyny, która jest bez ubrań i rzeczy osobistych, a jedynie przy ciele znajduje się różaniec. Czy to właściwy trop, który pozwoli coś ustalić? Niedaleko bursy mieszka rodzina, w której pewnego dnia znika syn. Rodzice utrzymują, że wyjechał do pracy, jednak ojciec gubi się w zeznaniach, a matka rozpacza i nie chce z nikim rozmawiać. Czy ma to coś wspólnego z zabiciem młodej dziewczyny? Olga Balicka próbuje rozwiązać te sprawy, jednak nowy zespół i odejście Kornela z policji nie ułatwia jej tego zadania. Czas ucieka, a cień podejrzenia pada na coraz szersze grono osób.
Wolwowicz kolejny już raz stopniuje napięcie, podrzuca fałszywe tropy, celowo wyprowadza czytelnika w pole, by ostatecznie zaskoczyć go i powiązać ze sobą wszystkie wątki. To samo mogę potwierdzić zarówno w przypadku Fałszywych tropów, jak i Toksycznych układów. Czytelnik wpada w wir wydarzeń, a sama lektura wymaga skupienia, by nic mu nie umknęło. Ostatecznie nie udało mi się rozpracować tych zagadek kryminalnych, za co duży plus! Bursa to historia o starych winach, za które przyszło zapłacić po czasie. O zemście za wyrządzone w dzieciństwie krzywdy i o traumach, które stają się przekleństwem w dorosłym życiu. O brutalności, bezwzględności i czerpaniu przyjemności z zabijania. Czytajcie całą serię, bo jest świetna!
