Zdecydowanie wolę, kiedy do łez doprowadza mnie książka, a nie rzeczywistość, tak jak dzieje się teraz. I właśnie taką książką jest Jeszcze jeden dzień Kristin Harmel. Wylałam przy niej morze łez!
Jill jest pielęgniarką na oddziale onkologicznym dla dzieci. Tam poznaje małego Logana, a chłopiec od razu skrada jej serce. W momencie, gdy kobieta dowiaduje się, że zostało jej kilka miesięcy życia jest załamana. Wtedy parę dzieci z oddziału zdradza jej tajemnicę pewnego drzewa, które dzięki swoim właściwościom pozwala przeżyć jeszcze jeden dzień. Warunkiem jest wypowiedzenie prośby wprost w stronę drzewa. Tym samym Jill rozpoczyna przezywanie swojego dnia wciąż i wciąż na nowo, dzięki temu ma czas żeby rozwiązać wiele problemów, przemyśleć wiele spraw i w końcu zrozumieć swoje życie i chorobę.
Nie da się uniknąć porównania do książki Schmidta Oskar i Pani Róża, a przynajmniej ja miałam takie skojarzenie. Co prawda jest ono dosyć luźne i dotyczy innego przeżywania mijających dni niż wszyscy dookoła. Niemniej Jeszcze jeden dzień to jedna z tych książek, do której na pewno wrócę. Książka drogowskaz, która zmusza do refleksji, pozwala przewartościować swoje życie, pokazuje błahość niektórych naszych problemów i wreszcie wyciska z nas masę łez. Łez, które są oczyszczające i budujące, które pozwalają docenić to co mamy, a w szczególności zdrowie. Lubię takie historie nawet jeśli po ich lekturze czuję się rozbita i poturbowana emocjonalnie. Nie czytałam innych książek autorki, ale po lekturze tej pozycji kolejne już trafiły na moją półkę na czytniku.
Jeszcze jeden dzień to książka o chęci życia, które zbyt wcześnie zostało wystawione na olbrzymią próbę. O tym, że każdy z nas chce kochać i być kochanym, o codzienności ubranej w odrobinę magii i wreszcie o tym, że każdego dnia mamy szansę przeżyć swoje życie najlepiej jak potrafimy. Musimy tylko skupić się na tym, co ważne i dbać o tych, na których nam zależy. Jeszcze jeden dzień to piękna, ponadczasowa i wzruszająca historia o życiu. Tylko tyle i aż tyle. Polecam!
