Gdy opadnie kurz. Czego praca przy katastrofach nauczyła mnie o życiu to jedna z tych książek, które sporo mnie nauczyły, pokazały problemy, o których tak naprawdę nie wiedziałam, a może nigdy się nad nimi nie zastanawiałam. To smutna, poruszająca, ale potrzebna książka.
Robert A. Jensen to szef Kenyon International, jedynej firmy, która zajmuje się zarządzaniem skutkami wielkich katastrof. O wielkich katastrof mówią wszyscy, relacjonują wydarzenia, szukają przyczyn, opowiadają o skutkach. Dopiero kiedy mija pierwszy szok i trzeba działać sprawy bierze w swoje ręce Jensen i jego ludzie. Zajmują się poszukiwaniem ciał, zabezpieczaniem miejsc katastrofy, szukaniem szczątków, kontaktem z rodziną i pomocą im w najgorszych dniach życia. Autor zwraca uwagę, jak istotne jest podejście do rodzin ofiar, pierwsze rozmowy z nimi i danie możliwości pożegnana się z ofiarami, co często jest bardzo trudne, a nawet niewykonalne.
Gdy opadnie kurz. Czego praca przy katastrofach nauczyła mnie o życiu to jedna z trudniejszych książek, jakie przeczytałam. Dopiero podczas lektury uzmysłowiłam sobie, jak wiele pracy potrzeba, by posprzątać po danej katastrofie, ale też jak wiele bólu i ludzkich tragedii one skrywają. Dopiero zagłębiając się w te historie tak naprawdę je przeżyłam. Autor opowiada bardzo szczegółowo o tym, jakie kolejne kroki należy podjąć po wystąpieniu katastrofy. Jego praca często wymaga przemieszczania się z jednego końca świata na drugi, wiąże się z wielomiesięcznymi pobytami poza domem z dala od rodziny oraz ciągłym kontaktem z pogrążonymi w żałobie rodzinami. Czy do tego można się przyzwyczaić? Jak codziennie obcować z żalem, traumą i stratą innych osób? Jak tego nie przeżywać? Jensen stara się odpowiedzieć na te, jak i wiele innych pytań. Praca, którą wykonuje wraz ze swoim zespołem jest bardzo trudna, ale też potrzebna.
Autor Gdy opadnie kurz. Czego praca przy katastrofach nauczyła mnie o życiu wraca do wielu znanych i głośnych katastrof, jak atak na WTC, rozbicie samolotu przez pilota, który zataił swoją chorobę na depresję, trzęsienie ziemi na Haiti, czy huragan Katrina. Różne wydarzenia, różna skala problemów, wiele tych samych kwestii do rozwiązania. Wstrząsnęły mną niektóre opisy i historie i zapewne, jeśli usłyszę kolejny raz o jakiejś katastrofie niewątpliwie wspomnę o autorze i spojrzę na nią z zupełnie innej perspektywy i z całkiem innym podejściem.
