Nic oprócz milczenia to kontynuacja serii z Anną Lindholm w roli głównej. Tym razem autorka zabiera nas do malowniczej Wenecji. Co wynika z tej podróży?
Annę Lindholm poznaliśmy w Nic oprócz strachu. Po tragicznych wydarzeniach w jej życiu próbuje na nowo poskładać swoje życie i wyrusza w podróż do Wenecji. W pierwszy dzień karnawału Anna odkrywa zwłoki młodego gondoliera, jak się później okazuje jest to tylko wierzchołek góry lodowej. Jedno morderstwo pociąga za sobą kolejne, a co ważniejsze wplątani są w nie członkowie bogatych rodzin i ludzie na stanowiskach. Cała intryga kryminalna jest przemyślana i sprawnie poprowadzona. Jest też wymagająca, co może zniechęcić niektórych czytelników. Trudność może sprawiać względnie duża ilość bohaterów oraz ich nazwiska. Jeśli jednak skupicie się na lekturze z pewnością połączycie wszystkie wątki. I nie, zapewne nie rozwiążecie zagadki, gdyż autorka kluczy, wodzi za nos i bawi się z czytelnikiem. W dodatku akcja poza tym, że toczy się współcześnie, co jakiś czas powraca do wydarzeń sprzed lat.
Magdalena Knedler oprócz tego, że zgrabnie knuje swoją intrygę i prowadzi fabułę w taki sposób, żeby czytelnik nie domyślił się zakończenia to dodatkowo maluje przed nami barwne obrazy, które działają na wyobraźnię. Dba o każdy detal, który oddaje atmosferę miejsca. Gondole, okres karnawału, ciche i opuszczone uliczki Wenecji. Aż ma się ochotę rzucić wszystko i wybrać się na krótki urlop podążając śladami Anny Lindholm. Niezwykle plastyczny język i dbałość o szczegóły sprawiają, że Nic oprócz milczenia posiada specyficzny i bardzo urokliwy klimat. A Wenecja oprócz swojego malowniczego oblicza, posiada mroczną i niebezpieczną stronę.
Kolorów nabiera również postać samej Anny i jej życie prywatne. Pani komisarz poznaje intrygującego commissario Antonia Vallego, na jej życzenie przylatuje Lajon znany z pierwszej części, a Ingvar ma dosyć całej zaistniałej sytuacji i życia w zawieszeniu. Jak widać sporo się dzieje poza kryminalnymi zagadkami. Cieszę się, że w Nic oprócz milczenia znajdziemy elementy z innych gatunków. Nie podzielam wyborów Anny i jestem niezwykle ciekawa co wydarzy się w trzeciej, zamykającej trylogię.
Nic oprócz milczenia, mimo że jest lekturą bardziej wymagająca od swojej poprzedniczki, zdecydowanie bardziej przypadło mi do gustu. Ciekawie skonstruowana fabuła, bogate tło obyczajowe, dbałość o szczegóły i język to główne wyznaczniki twórczości Knedler. Co więcej liczne odwołania do kultury i humor, nie zawsze oczywisty, stanowią wartość dodaną lektury.
Magdalena Knedler z każdą kolejną publikacją się rozwija, pokazuje wachlarz swoich możliwości i wygląda na to, że nie zamierza przestać. Cóż czekam na finał historii Anny i liczę, że będzie on równie intrygujący i wciągający jak dotychczasowe tomy.
