Ostatnio w ramach nowej serii Wydawnictwa Świat Książki ukazał się Drakula, którego przeczytałam pierwszy raz w życiu, i o którym Wam opowiadałam. Podobnie mam z Frankensteinem. Nigdy nie czytała, aż do teraz. I kolejny raz zadaję sobie pytanie, dlaczego nie sięgnęłam po tę książkę wcześniej?
Czasem tak mam, że jestem uprzedzona do pewnych tytułów, z góry zakładając, że to historie nie dla mnie. Jednak współpraca przy serii grozy Wydawnictwa Świat Książki pokazuje mi, że o pewnych rzeczach się nie dowiemy dopóki nie spróbujemy. I tak zaczęłam czytać Frankensteina Mary Shelley i przepadłam! Dosłownie! Przeczytałam ją w dwa dni i muszę powiedzieć, że była to wyśmienita lektura. Podobnie, jak w przypadku Drakuli muszę jeszcze nadrobić ekranizację.
Jak już wspominałam, znacznie łatwiej pisze mi się o nowościach niż o takich klasykach, bo cóż więcej można dodać po tym, co już zostało powiedziane i napisane? Zaczynałam czytać z czystą kartą totalnie nie znając tej historii, poza jakimiś tam wyobrażeniami o niej. Spojrzałam na nią trochę przez pryzmat tego, o czym pisze Łukasz Orbitowski we wstępie do tej książki. Jako opowieść o wynaturzeniu, braku tożsamości, tęsknocie i samotności. Taka perspektywa pozwala spojrzeć na postać potwora stworzonego przez Frankensteina chyba nieco szerzej i inaczej. To jeden z tych klasyków, o którym na pewno nie zaponę. Jeśli Wam też się wydaje, że niektóre historie nie są dla Was, to polecam dać im szansę, a być może odkryjecie opowieści, które do Was przemówią, zmuszą do refleksji i pokażą zupełnie inny rodzaj literatury.
W tym przypadku na uwagę zasługuje też samo wydanie Frankensteina. Matowa obwoluta, która skrywa błyszczącą okładkę. Do tego twarda oprawa, to jedna z tych książek, które śmiało można komuś sprezentować. Tutaj możecie kupić.
