Myśląc o japońskiej literaturze mam w głowie jedno nazwisko, Murakami. Mam kilka jego książek, ale jeszcze nie czytałam. Za to miałam okazję zapoznać z Kotem, który spadł z nieba autorstwa Takashi Hirade i było to bardzo specyficzne spotkanie.
Piszę specyficzne, gdyż tak naprawdę nie wiedziałam czego się spodziewać, a okazało się, że dostałam urokliwą w swej prostocie historię o pewnym kocie, który miał olbrzymi wpływ na życie pewnej rodziny. Koniec lat 80. Japonia. Para trzydziestolatków zmęczona życiem postanawia coś zmienić i wynajmuje domek gościnny. Tam nieoczekiwanie ich częstym gościem staje się pewna kotka o imieniu Chibi. Czytelnik ma możliwość obserwowania, jak to z pozoru zwykłe zwierzę, ma ogromny wpływ na ludzi. Z czasem podporządkowują oni swój rytm dnia pojawianiu się kotki, a nawet tęsknią za nią. Nie spodziewają się, że wkrótce spotka ich tragedia.
Opowieść o Kocie, który spadł z nieba to tak naprawdę powiastka o cechach filozoficznych. To historia ujęta na 140 stronach, niezwykle prosta, ale napisana pięknym, miejscami wręcz poetyckim językiem. To taki sygnał mówiący nam o tym, że czasem warto się zatrzymać, zwrócić uwagę na zwyczajność dni, w których tkwi pewien urok. Wreszcie to opowieść o miłości, przywiązaniu. Miejscami mocno filozoficzna, czasem całkiem zwyczajna. To także jedna z tych historii, które można interpretować na wiele sposobów. Odnosząca się do życia w Japonii, jednak bardzo uniwersalna w swoim przesłaniu.
