Carly Schabowski jest autorką o polskich korzeniach, która napisała boleśnie poruszającą historię inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami.
Nie ukrywam, że powieści inspirowane prawdziwymi wydarzeniami tym bardziej mnie poruszają, a już na pewno, gdy odnoszą się do tematów wojny i krzywd jakie człowiek był zdolny wyrządzić drugiemu człowiekowi. Zegarmistrz z Dachau to właśnie taka historia, która powstała w oparciu o faktyczne wydarzenia.
Isaac w momencie zatrzymania ma już swoje lata. Trafia do obozu, w którym nie potrafi się odnaleźć, jednak dzięki swoim umiejętnościom, głównie temu, że potrafi naprawiać zegarki zostaje wybrany i codziennie udaje się do domu Sturmbannführera Bechera, gdzie z czasem poza zegarkami reperuje też inne rzeczy. To właśnie tam poznaje Annę, która podobnie, jak on codziennie zostaje przyprowadzana do tego domu, by pomagać w kuchni i wykonywać inne zadania. Między tą dwójką, mimo różnicy wieku, powoli tworzy się przyjaźń, a nawet coś więcej. Isaaca i Annę łączę jeszcze tajemnicze listy, które znajdują schowane pod jedną z desek w pomieszczeniu, w którym mężczyzna naprawia zegarki. Kto je napisał i komu wyznaje w nich swoje uczucia? Co stało się z ich właścicielem? Równolegle czytelnik śledzi życie Sturmbannführera Bechera, jego wiecznie niezadowolonej żony i jedenastoletniego syna, który traktowany jest przez rodziców, jak powietrze, i który próbuje się zaprzyjaźnić z Anną i Isaaciem.
Zegarmistrz z Dachau to jedna z tych historii, które na długo pozostają w czytelniku. Autorka opowiada o bezwzględności, brutalności i złu. Jednak w tym wszystkim pokazuje skrawki normalności, których uczyły się szukać osoby przebywające w obozach. Tak naprawdę cała akcja została przeniesiona poza obóz i rozgrywają się w domu Sturmbannführera Bechera. To właśnie tam Isaac, a bardziej Anna konfrontują swoje obozowe życie z tym normalnym, które toczy się poza murami obozu. To także opowieść o przyjaźni dziecka z dorosłym, która w życiu chłopca nie jest naznaczona uprzedzeniami i nie kieruje się wyższością pochodzenia. Jest też w niej miłość, jednak taka, która nie pcha się na piedestał, a jedynie po cichu rodzi się w skrytości serc. Piękna i poruszająca. Polecam!
