Strzeżcie się niezwykłych kobiet to nieco filozoficzna wizja przyjaźni. To obraz pokazujący, że wbrew pozorom to co nas różni tak naprawdę nas łączy.
Na samym początku książka Strzeżcie się niezwykłych kobiet zachwyca okładką. Cały jej urok tkwi w prostocie i stonowanych kolorach. Kiedy przeczytałam opis spodziewałam się raczej historii zwariowanej przyjaźni na kształt Seksu w wielkim mieście czy Gotowych na wszystko. Dostałam prozę przypominającą wynurzenia Grega Baxtera w Lotnisku w Monachium czy Przemieszkaniu. Wynurzenia dotyczące przyjaźni, która niesie ze sobą ból i rozczarowanie, ale która trwa mimo wszystko.
Pięć przyjaciółek, które poznały się na Akademii Sztuk Pięknych,a których przyjaźń przetrwała aż do tej pory. dzieli je dosłownie wszystko, a przynajmniej tak nam się wydaje na początku. Tak naprawdę ich życie jest ze sobą ściśle związane i zespolone. Biseksualna paryżanka, Sławna malarka, rozsądna pani domu, lesbijka wychowująca dziecko i niezależna muzułmanka. Na pozór mieszanka charakterów, które do siebie kompletnie nie pasują.
Strzeżcie się niezwykłych kobiet to opowieść o głębokiej przyjaźni, która nie raz potrafi nas zranić. To obraz kobiet po przejściach, które starają się pomóc sobie wzajemnie. To nie jest prosta historia, lektura tej książki jest wymagająca głównie ze względu na nieco filozoficzno-egzystencjalny wydźwięk. Autorka nie skupia się na fabule a na emocjach akie towarzyszą bohaterkom. To one odgrywają kluczową rolę. Ponadto porusza wiele istotnych tematów dotyczących kobiet, jak aborcja, adopcja, rozwód, przemoc domowa i relacje damsko- męskie.
Nie jest to książka dla wszystkich i jestem tego świadoma. Zdecydowanie polecam osobom, dla których portrety psychologiczne są ważniejsze od akcji. To niespieszna opowieść o sile kobiecej przyjaźni, która wystawiona na ciężkie próby potrafi przetrwać. Autorka jest świetną obserwatorką i myślicielką a swoje spostrzeżenia potrafi ubrać w piękne zdania. Strzeżcie się niezwykłych kobiet napisana jest w formie, która przypadnie do gustu wyszukanym czytelnikom. Można się w niej rozsmakować.
Nostalgia nie bierze się z tego, co się zdarzyło, ale z tego co mogło się zdarzyć, z tego niedookreślenia, które pozostało, z innego ja, które mogło zaistnieć g d y b y. Mnogość g d y b y. Fascynująca moc hipotez, które w osobliwy sposób kształtują to, kim się stajemy, wzbogacają nasz los o niewyczerpaną paletę możliwości i zasobów. Nie chodzi o żal, lecz o tę aureolę, która otacza nasze myśli i przewidywania.
