Punkty zapalne. Dwanaście rozmów o Polsce i świecie to zbiór wywiadów jakie przeprowadzili Michał Larek i Jerzy Borowczyk z reporterami, dziennikarzami, fotografami czy politykami. W swoich rozmowach poruszali istotne tematy zagrożeń dla współczesnego człowieka oraz przyczyn, z których mogą wybuchnąć wojny. Niepokojąca, ale bardzo wartościowa pozycja.
Przyznaję, że po reportaże nie sięgam zbyt często. Wydarzenia na świecie śledzę na tyle, by być na bieżąco, jednak nie zagłębiam się w mechanizmy polityczne, w funkcjonowanie państwa, w przyczyny takiego a nie innego stanu rzeczy na świecie. Po lekturze Punktów zapalnych nieco inaczej zaczęłam odbierać informacje, jakie przekazują nam media. Inaczej też spojrzałam na pojawiające się konflikty na świecie i ich skutki. Lekturę Punktów zapalnych kończyłam w momencie, gdy Wielka Brytania wstępnie zdecydowała, że chce opuścić Unię Europejską. Już w niektórych wywiadach pojawiała się teza, że funkcjonowanie UE jest zagrożone, że chwieje się ona w podstawach a jej losy są niepewne. Podczas przeprowadzania rozmów nie pojawił się temat Wielkiej Brytanii, może żaden z rozmówców nie sądził, że zdecyduje się ona na opuszczenie wspólnoty. Czy może to być kolejny punkt zapalny? O tym przekonamy się z czasem.
W swoich rozmowach autorzy poruszają wiele ważnych kwestii. Od terroryzmu, o którym należy pamiętać, że jest ponadnarodowy i dotyczy wszystkich, przez sytuację w Afryce, Syrii aż po problemy Europejczyków z uchodźcami i własną tożsamością. Kwestię uchodźców poruszono m.in. w rozmowie z Andrzejem Smolarem, który uważa, że winę za falę uchodźców napływającą do Europy ponosimy my sami tj. Europa Zachodnia i Stany Zjednoczone, które obaliły wschodnich dyktatorów i zdestabilizowały sytuację Bliskim Wschodzie. Z kolei Wojciech Jagielski skupia się na problemie jakim jest Państwo Islamskie i głęboka wiara tych ludzi w słuszność swoich racji, której my nie jesteśmy w stanie zrozumieć. To jedna z ciekawszych rozmów w tym zbiorze.
Ponadto jest mowa o pracy wywiadu, dyplomacji oraz reporterów i dziennikarzy wojennych. Ciekawe wydaje się tutaj zderzenie pracy reportera i dziennikarza. Ci pierwsi wykazują, że ich praca wymaga więcej czasu i może być bardziej niebezpieczna, a informacja dostarczana przez dziennikarza dla niech z reguły jest nieprzydatna, gdyż jest jednoźródłowa i niepotwierdzona.
Punkty zapalne sprawiają, że na pewne kwestie czytelnik może spojrzeć inaczej, wiele spraw może zobaczyć od środka, jednak to od perspektywy zarówno tej w skali makro, jak i mikro zależy podejście do wielu newralgicznych problemów. Cześć wywiadów czyta się świetnie, inne miejscami nieco nudzą być może, dlatego, że nie wszystkie poruszane tematy mnie interesowały. Zdecydowanie najlepiej wspominam rozmowę z wymienionym wyżej Wojciechem Jagielskim, fotografem Piotrem Andrewsem, Vincentem Severskim i Ludwikiem Dornem, który zaskoczył mnie swoją erudycją. Myślę, że w tym zbiorze 12 rozmów każdy czytelnik znajdzie coś dla siebie.
Czy Rosja zaatakuje? Czy pozwoli, by sytuacja na Ukrainie się ustabilizowała? Jak potoczą się losy tysięcy uchodźców? Czy Unia Europejska przetrwa obecny kryzys w jakim się znajduje? Do czego zdolne jest Państwo Islamskie? To pytania, które mogą nas przerażać, to pytania, na które Punkty zapalne nie dają jednoznacznej odpowiedzi, a jedynie wskazują kierunek możliwego rozwoju wypadków. Wreszcie to pytania, na które odpowiedzi poznamy w najbliższych latach. Przerażająca i smutna wizja jawi się na kartach Punktów zapalnych. Brutalne wspomnienia, o których nie raz trudno zapomnieć, momenty łapane w migawki aparatów, ból i cierpienie, którego sprawcą jest człowiek.
