Bałam się tej książki, zawsze się boję książek, które poruszają tę tematykę, jednak z drugiej strony wiem, że są one ważne i potrzebne i powinno się je czytać.
Autorką książki After Auschwitz jest Eva Schloos. Przyrodnia siostra Anne Frank, autorki Dzienników Anny Frank, które zostały wydane niemalże na całym świecie, i które opowiadają o dwóch latach życia w ukryciu, przed aresztowaniem i wywiezieniem do obozu. After Auschwitz to zapis wspomnień kobiety, która również doświadczyła obozowej rzeczywistości, a głośne wspominanie i mówienie o tym pozawala jej oswoić się z tymi wydarzeniami, na tyle tylko, na ile można takie coś oswoić i żyć z tym w miarę normalnie. To historia kobiety, która dopiero po 30 latach odważyła się o tym opowiedzieć, i która nadal dba o dziedzictwo Anne.
Już na wstępie zostało zaznaczone, że autorka nie trzyma się chronologii, myli niektóre wydarzenia, lecz jest to wynikiem ulotności pamięci i traumy. Dlatego też nie traktowałam i nie podchodziłam do tej książki, jak do reportażu. To raczej forma autoterapii, próba zrozumienia i sposób na ujście emocji. Autorka opowiada o swoim życiu, od czasu gdy była dzieckiem, przez okres pobytu w obozie koncentracyjnym, aż po próbę życia po wyzwoleniu. Mówię o próbie, gdyż nie da się wrócić do normalnego życia po takich traumatycznych doświadczeniach. Można żyć, jednak przeszłość na zawsze zostawia w nas ślady, jeśli w dodatku jest to tak brutalna, niedająca się wytłumaczyć i zrozumieć przeszłość, to nic dziwnego, że trudno się z nią pogodzić i spróbować ją znormalizować i przejść do porządku dziennego z bolesnymi wspomnieniami.
After Auschwitz nie szokuje brutalnymi opisami, jednak między wierszami daje się wyczuć ludzką tragedię, jakiej doświadczyły miliony istnień. Nie wiem, czy taki łagodny sposób opowieści miał za zadanie pomóc autorce w oswojeniu się z przeszłością, niemniej jej historia jest dosyć łagodnie opowiedziana, jak na wydarzenia, których dotyczy. Nie zmienia to jednak faktu, że to kolejna z książek, które pozwalają nam uświadomić sobie jakie mamy szczęście żyjąc we współczesnych czasach i że powinniśmy być wdzięczni, że nie doświadczyliśmy okrucieństwa wojny. Z drugiej strony to książka, która przypomina o tym jaki los ludzie zgotowali innym, o tym, że to my musimy pamiętać o historii i tych wydarzeniach i dbać o to, by nigdy o tym nie zapomniano.
